جدول جو
جدول جو

معنی قمی نیشابوری - جستجوی لغت در جدول جو

قمی نیشابوری
(عَ یِ قُ / قُمْ می)
ابن موسی بن یزداد (یا یزید) قمی نیشابوری حنفی. مکنی به ابوالحسن. وی فقیه و اصولی و محدث و جهانگرد و مفسر بود. اصل او از عراق بود و در نیشابور سکونت گزید و عمری طولانی کرد و در سال 305 یا 350 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- اثبات القیاس والاجتهاد و خبرالواحد. 2- أحکام القرآن. 3- شرح الجامع الکبیر شیبانی. 4- کتاب فی بعض ما خالف فیه الشافعی العراقیین. (از معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(اَ نِ نِ)
میرمحمد امین خان موسوی نیشابوری، ملقب به برهان الملک. شاعر و صوبه دار ملک اودۀ هند بود و در هنگام ورود نادرشاه بدهلی در این شهر به سال 1151 ه. ق. درگذشت. از اوست:
ز کدام ره بیایم که بچشم تو درآیم
که بدور چشم مستت همه نیزۀ سپاه است.
(از تذکرۀ روز روشن چ تهران ص 76)
لغت نامه دهخدا
(نَ)
حسن بن مظفر اعمی، مکنی به ابوعلی و مشهور به نیشابوری. از علمای عامه و از مشایخ زمخشری است. در قرن پنجم می زیسته و به سال 442 یا 443 هجری قمری درگذشته است. او راست: تهذیب اصلاح المنطق ابن السکیت، تهذیب دیوان الادب اسحاق بن ابراهیم فاریابی، ذیل تتمه الیتیمۀ عبدالملک ثعالبی، و دیوان شعر. رجوع به ریحانهالادب ج 6 ص 279 و کشف الظنون و روضات الجنات ص 26 شود
لغت نامه دهخدا
ابوجعفر محمد بن موسی بن عمران، از ادبا و گویندگان نامی نیشابور و خراسان بود، وی مرد فاضل و خردمندی بود و اشعار فراوانی از او باقیست که بیشتر بصنایع بدیعی و فنون ادبی توجه داشته و در این راه باندازه ای زیاده روی کرده که اشعاراو سادگی و طبیعی بودن را که لازمۀ شیوایی و رسایی شعر است از دست داده است، (از یتیمه الدهر ج 4ص 76)
لغت نامه دهخدا
نیشابوری، ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم، مکنی به ابواسحاق و معروف به ابراهیم قاری، از صلحاءنیشابور بوده، حاکم ابوعبداﷲ حافظ از او یاد کرده وگفته است که گویند او نزد ابی عمر حبری و مشایخ پیشین ما قرائت کرده، وی از ابوزکریا یحیی بن محمد بن یحیی و سری بن خزیمه روایت شنیده است، (الانساب سمعانی)
لغت نامه دهخدا
(قَ)
محمد بن شعیب بن علی نیشابوری، مکنی به ابوبکر. از راویان است. وی از ابن راهویه و دیگران روایت شنیده و ابوالفضل بن ابراهیم نیشابوری از او روایت کند. (لباب الانساب). یکی از وظایف اصلی روات در تاریخ اسلام، نقل روایت ها به صورت دقیق و بی کم وکاست بوده است. این افراد با جمع آوری و نگهداری احادیث از پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع)، در نهایت توانسته اند منابع معتبر حدیثی را برای استفاده مسلمانان در طول تاریخ تدوین کنند. این کار باعث شد که اسلام به شکل صحیح خود به نسل های بعدی منتقل شود.
لغت نامه دهخدا
(قَ)
محمد بن شعیب صالح نیشابوری، مکنی به ابوعبدالله. از محدثان است. وی از قتیبه بن سعید و اسحاق بن راهویه حدیث شنیده و علی بن عیسی و محمد بن ابراهیم هاشمی از او حدیث نقل کنند. وی به قصر عبدالجبار در نیشابور منسوب است. (معجم البلدان). علم حدیث یکی از مهم ترین شاخه های علوم اسلامی است که بدون تلاش محدثان، دوام نمی آورد. آنان با گردآوری احادیث، تطبیق نسخه ها و بررسی روایت ها، چراغ راهی برای مسلمانان شدند. محدث نه تنها حافظ حدیث، بلکه تفسیرگر و نقاد آن بود و می دانست کدام روایت قابل اعتماد است و کدام باید کنار گذاشته شود. همین دقت علمی، حدیث را به منبعی محکم در دین تبدیل کرد.
لغت نامه دهخدا
(عَ یِ نَ)
ابن حسین بن جعفر بن محمد نیشابوری. مکنی به ابوالبرکات. وی شاعر و از فاضلان دولت سلطان محمود بن سبکتکین بود و نسب او به محمد دیباج بن امام صادق (ع) میرسید. او را دیوان شعری است. (از الذریعه ج 9 ص 742 از تاریخ عتبی و نسمهالسحر فیمن تشیع و شعر، ضیاءالدین)
ابن حسن بن علی نیشابوری صندیلی حنفی. مکنی به ابوالحسن. مفسر بود و در سال 484 هجری قمری درگذشت. او راست: تفسیرالقرآن. (از معجم المؤلفین)
ابن زکریا. مکنی به ابوالحسن. مورخ قرن نهم هجری قمری او راست: تاریخ الرجال. (از معجم المؤلفین)
ابن احمد بن محمد بن علی واحدی نیشابوری شافعی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به ابوالحسن و علی (ابن احمد...) شود
لغت نامه دهخدا